21. Weer thuis

21. We slapen prima aan het sportkanaal in Blaarmeerssen / Gent. Ons plan om op de fiets Gent in te gaan verschuiven we weer. Yvonne wil naar huis. Dan later maar een keer, als we een rondje België doen. Gent loopt niet weg. We vinden het erg druk op de wegen in België en Nederland. Weer even wennen, maar dat hoort ook bij thuis. Hier heb je wat en daar laat je wat. In ieder geval genieten we nog even van de voetbalfans in België; de vlaggen wapperen aan de vrachtwagens. Het zou leuk zijn als de rode duivels de finale winnen. Onze reis was ook dit jaar heel afwisselend en mooi. We zijn blij en dankbaar dat alles zo goed is verlopen. En oh wat heerlijk, om vannacht weer in ons eigen bed te slapen!

We zijn weer thuis.

BYe

20. Les Andelys.

20. Les Andelys. Zoals altijd rijden we rond tienen weg van onze overnachtingsplek. En dan is het al gauw weer tanken en wat boodschappen doen bij een supermarché. Die staan er genoeg aan de route national. Om de grote steden, met de bijbehorende verkeersdrukte, te ontwijken, zoeken we wegen tussen door. Op de ANWB-routekaart staan sommige stadsnamen omkaderd. Dan is er iets leuks te beleven. Zo ook Les Andelys, in de buurt van Rouen. Het stadje ligt in een lus aan de Seine en heeft een heel oud centrum. De reisorganisaties kennen deze plek ook en laten de zeer grote cruiseschepen hier aanmeren. De middenstand vaart er wel bij. We maken een wandeling door het oude centrum. Het water heeft ook hier erg hoog gestaan na de overvloedige regen afgelopen maanden. De muskusratten zitten op de kant. Mooie dieren om te zien. Zijn hun holen ondergelopen? Ook onze keurige ACSI camping 'Les trois rois', aan de Seine, is nog maar net weer open. Zelfs de sanitairhuisjes stonden ook onder water. We zien er niets meer van, men heeft hard gewerkt. Na één nacht trekken we verder door de mooie landschappen. In Martainville bekijken we een chateau uit de 15e eeuw. Het is vandaag niet open, maar de buitenkant en de tuinen zijn ook heel interessant. Het colombier blijkt een grote duiventil, met wel 1000 nestgelegenheden. Dat was vast niet alleen voor de lol. Ze zullen vroeger ook wel duif hebben gegeten. Ons eindpunt vandaag, is Blaarmeersen in Gent. We blijven vannacht aan het kanaal staan.

BYe

19. Vatan.

19. Vatan is de volgende tussenstop voor een paar dagen. De camping, een soort boerencamping, ligt mooi langs de A20. Dat merken we vooral op zondag, dan komen er veel passanten voor 1 nacht. Iedereen vertrekt 's morgens weer heel stilletjes en daar merken we bijna niets van. Er is een super grote campingwinkel om de hoek, genaamd Carrefour! Wij blijven een paar dagen en de zon gaat steeds meer schijnen. In de omgeving kun je mooi fietsen en dat gaan we vandaag doen. We fietsen door wuivende golvende graanvelden. De meeste zijn al goud gekleurd. Prachtige uitzichten onderweg. Lunchen doen we bij een kerkje, waar bankjes staan en het gras als een gazon is gemaaid. We zitten er helemaal alleen en er komt geen kip langs. In de kleine dorpjes is ook veel leegstand. Maar mooi dat het hier is! Morgen gaan we weer 300 km. naar het noorden en zo tuffen we rustig aan naar huis. We verwachten halverwege de week in Alphen aan te komen.

BYe

Omhoog door Frankrijk

18. Omhoog door Frankrijk. De camping 'Millefleurs' doet zijn naam eer aan. Zoveel wilde bloemen staan er rond de caravans, op de terrassen en in het open veld. Echt genieten. De overnachtingsprijs is alleen wel verdubbeld na 16 juni. Daarom blijven we maar twee nachten staan en gaan we noordwaarts naar een voordeliger camping, waar we voor hetzelfde bedrag 4 nachten kunnen staan. De weersverwachting ziet er goed uit, dus wat let ons. Het weggetje ernaar toe is weer geweldig smal en van de camping is nog geen bordje te zien. Aan een Française vraagt Yvonne 'c'est ca la direction d'Aimée Porcher ?' en ja hoor we zitten goed. Je moet alleen geen tegenligger treffen. Alhoewel er wel uitwijkmogelijkheden zijn. Alleen zien we die zo'n eerste keer ernaar toe nooit. En de meeste mensen vertrekken 's morgens en anderen komen 's middags aan. Probleem opgelost. We arriveren gelijk met een jong stel op de fiets. Respect, Met al die steile wegen! Het terrein is zo groot dat we het gevoel hebben helemaal alleen te staan. Alleen bij het restaurant zien we de eigenaar en een echtpaar vrijwilligers en wat campinggasten. Koffie drinken op de ene avond en een gezamenlijke maaltijd op een andere avond zijn dan extra leuk. Het pad ernaar toe is zeer bevorderlijk voor onze conditie: dalen en klimmen. We staan nl. achterin op het terrein bij de zwemvijver. Daarin zwemmen en spelen vele kikkers, die ons ook vele keren voorzien van een luid kikkerconcert. Het water is Yvonne de eerste dagen te koud, maar zodra de temperatuur stijgt wordt de bovenlaag warmer. Boudewijn laat zich van af het begin niet tegenhouden. En al helemaal niet als er een paar dames voor hem in de vijver gaan zwemmen. Met alles merk je hier dat het slecht weer is geweest én dat het nog voorseizoen is. De zon laat zich steeds meer zien en het wordt echt heet. De vijver lokt Yvonne nu ook en blijkt heerlijk te zijn, totdat ze hoort dat er waterslangen in zijn gezien. We laten ons niet weerhouden, maar je zwemt toch wat minder ontspannen. De komende dagen blijft het nog lekker warm en blijven we nog even. Onze airco doet het immers niet onder het rijden en dan is een wat lagere temperatuur wel fijn.

BYe

17. De bergen door.

17. De bergen door. De oprit naar de weg vanaf de camping is steil en ligt vol gravel. Slippend komen we boven. Ook weer gelukt. De auto doet het prima in de bergen. Af en toe een rammeltje van de uitlaat, die een tik van een venijnige drempel in Mont Ras heeft gehad. We rijden niet veel kilometers, maar het is slingerend en met verschillende colletjes een langer traject dan normaal. In Olot willen we wat diesel tanken. De eerste pomp accepteert onze betaalkaarten niet en de tweede pomp bij de Carrefour slikt Boudewijns kaart in en geeft deze niet terug. Wat nu. Boudewijn belt het telefoon nummer op de pomp en krijgt doodleuk te horen dat hij zÍjn bank moet bellen. Yvonne gaat naar de Carrefour en er loopt een mevrouw met een andere pas mee naar de pomp. Kennelijk gebeurt het vaker. Hoera het pasje komt terug. Maar tanken, ho maar. De volgende pomp, de Repsol, accepteert Yvonne's pas niet. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Dan maar contant betalen en later op de dag extra geld pinnen. In Ripoll gaan we bij het politiebureau overnachten. Maar eerst gaan we het centrum, dat vlakbij is, bekijken. En een biertje, met een hapje gaan er ook wel in. We slapen heel rustig op het grote parkeerterrein, dat komt door het geluid van de snel stromende rivier de Freser / de Ter. Op weg naar Frankrijk rijden we een bergpas door de Pyreneeën, richting Puigcerda. Er ligt nog sneeuw op de bergtoppen in de verte. De hoogste berg is Collada de Tosses op 1800 meter. Op de top belt Renée ons en bellen wij Ans, mijn moeder. Met iedereen gaat het goed. Ons doel vandaag is Foix (Fr.) Onderweg komen we nog een grote supermarkt tegen en doen we onze inkopen voor de komende dagen. Ook de tank wordt door ons volgegooid met diesel. Hier kunnen we gelukkig wel weer pinnen. De camping 'Milles fleures' wordt bereikt, de zon schijnt, het is er niet zo warm en alles is o.k.
BYe

16. Panne

16. Panne. Na drie weken is het wel eens tijd om een andere plek op te zoeken. Het is nog steeds mooi weer, maar we willen ook wel weer eens iets anders zien. Een campinggast adviseert ons om naar Tavertet in de Pyreneeën te gaan. Dat doen we, maar eerst bezoeken we in Pubol het kasteel van Gala, de vrouw van Dali, de schilder. Een mooi huis, met gekke schilderingen en beelden. Op één deur zijn de radiatoren van de verwarming geschilderd, als een fijnschildering. En achter het paneel zitten de.....radiatoren. Het lijkt ons wel een mooi huis om in te wonen, dit M.E. kasteeltje, met een mengeling van Gala en Dali. In een andere kamer ligt een doos met verzilverde afgehakte vingers. Het een schaakspel, opgeborgen als een luxe bestekcassette. Heeft hij misschien Roald Dahl gelezen? Het is wel een beetje luguber. In een kelderruimte staan jurken van Dior e.a. ontwerpers, die Gala heeft gedragen, tentoongesteld. Dali was echt bizar. Ook de tuin heeft beelden, zoals olifanten op hoge poten, verscholen in het groen. Alles is kleinschalig, maar heel bijzonder om te kunnen zien. Hierna eten we wat op de strak, maar mooi ingerichte parkeerplaats. Net nieuw en betaald met Europees geld. Op naar Tavertet. Daarvoor moeten we als laatste stuk 17 km slingerend op een smalle weg door de bergen. Het is gelukkig niet druk. We horen een raar schurend geluid, alsof we een grote tak mee nemen onder de auto. Even later is het weer weg. Als we het dorpje van 32 inwoners binnenkomen kiezen we voor een grote parkeerplaats: kosten €1,00. Nee daar mogen we niet blijven! Een struise Spaanse maakt ons dat duidelijk, door alleen maar Spaans te ratelen. Wat dan wel? Ze begrijpt van Yvonne dat we de nacht willen blijven, betaalt onze euro en rijdt ons voor naar de camperplek. Ze valt toch nog mee. We komen op een prachtige camperplaats, met alles erop en eraan en keurig! €10,00 contant én gepast afrekenen. De omgeving is schitterend, canyons en weidse uitzichten. Dit gebied is alleen bekend bij Spanjaarden uit Barcelona, die er vaak een zomerhuis hebben. We besluiten er nog een nacht aan vast te plakken om de omgeving wat beter te bekijken. Voor het uitzicht draait Boudewijn de camper. Yvonne hoort een raar geluid. Motorkap open en kijken. De aandrijfriem van de airco is vastgelopen en in draden gescheurd en zit overal tussen. Gelukkig heeft Boudewijn verstand van motoren. Alle rommel er tussen uit en dan maar zonder airco verder. Vriendelijke Spanjaarden kwamen vragen of we hulp nodig hebben. Maar we fixen het samen. De motor loopt weer met het vertrouwde geluid. Daarna maken we een korte wandeling met de kaart die we in het kleine winkeltje in het dorp hebben gekregen. Wauw wat een panorama's! De zon schijnt ook hier en we lezen wat op het bankje bij onze camper.

BYe

15. Tamariu.

15. Vandaag zijn we naar het leukste vissersplaatsje in de buurt geweest: Tamariu. De weg er naar toe, op de fiets, is wel een beetje link. Een steil gravelachtig pad met bochten, leidt ons naar beneden. We zijn blij als we de asfaltweg bereiken, maar dan wacht ons weer een stevige klim naar boven. We hebben onze helmen op gedaan vandaag. Tamariu is onbedorven door projectontwikkelaars. De baai met zandstrand is niet zo groot en verderop om de hoek van een rotspartij ligt nog een kleinere baai met kiezelstrand. Als we nog een keer terug komen en dat doen we zeker, nemen we zwem- en snorkelspullen mee. We zitten hier een paar uur in de zon met een lekker zeebriesje, alleen maar te kijken naar bootjes, zwemmers en zonnebaders, duikers en snorkelaars. Daarna lopen we langs winkeltjes met souvenirs en strandspullen en langs restaurantgasten met een appetijtelijke maaltijd op hun borden. Wat een heerlijke dag is het vandaag en de temperatuur is om te zoenen. Terug nemen we de provinciale weg, die nu niet druk is. Bovendien houden auto's veel rekening met fietsers. Pfft......., het is wel weer even klimmen naar boven, ondanks de elektrische fietsen. Maar de beloning wacht, de rest van de weg naar Palafrugell mogen we dalen. Er zijn leuke afkortingen, in de vorm van speciale fietspaden, voor ons. Weer terug op de camping hebben we wel een biertje verdiend. Proost.
BYe

14. Veertig jaar verkering.

14. Veertig jaar verkering. Vandaag is het 6 juni. Op die dag in 1976 gaan Boudewijn en ik naar de film en het is aan! En van de jaren erna weten jullie allemaal een beetje. Wij gaan er samen liefdevol mee door. Vanochtend is Yvonne naar de Xina shop geweest. Een China winkel, zoiets als de Action, maar wel zeker twee keer zo groot. Lekker snuffelen na zoveel weken. Samen met een overbuurvrouw van de camping. Er is een overvloed aan producten, maar zoveel heb ik gelukkig niet nodig. Echter, met lege handen kom je nooit uit zo'n 'snoepwinkel'. Er is altijd wel iets voor je hobby's te vinden. Op de camping, aan de Costa Brava, is het heerlijk. We hebben vaak het zwembad voor onszelf. Toch is de camping niet leeg. Er zijn veel Nederlanders die Frankrijk laten voor wat het is, vanwege het weer daar. In Palafrugell vinden we een paar dagen later een boodschappenkar met 4 wielen, in een stampvol papa/mama winkeltje. We wilden er vorig jaar al een kopen, maar wisten niet waar. Nu dan wel gelukt! Daarna drinken we we koffie en eten ook een pizza met een knapperige dunne bodem op het plein. We blijven lang zitten op het terras, waar alles overigens duurder is dan binnen. Er moet meer voor de klant gelopen worden. Als de markt klaar is en de winkels sluiten, tussen 13.00 en15.00 uur, wordt het ineens stiller in het centrum. Tijd om naar de supermarkt te gaan. BYe